Tasavvufta muhabbet Hakkında Detaylar

Tasavvufta Dini muhabbet nedir Tasavvufta islami muhabbet ne demek Tasavvufi açıdan sevgi tanımı nedir,Sevgi ve muhabbet nedir MUHABBET: Arapça, sevgi, aşk demektir. Tasavvufta muhabbetin hakikati, her şeyini sevdiğine bağışlaman, kendine de sende olan hiçbir şeyi bırakmamandır

 

İslami Muhabbetin Keyfiyeti

Yüce Allah’tan evliyasına ve evliyasından O’nun dergâhına olan muhabbetin keyfiyeti şudur:

İslam Sohbet Bil ki Hak Tealâ’nın kuluna olan muhabbeti ona hayır irade etmesi ve rahmetidir. Rıza, gazap, şefkat gibi muhabbet de ilahî iradenin isimlerinden bir isimdir. Bütün bu isimlerden hiçbiri Hak Tealâ’nın iradesinden başkası için söz konusu olmaz. Bu irade, Allah Tealâ’nın kadim/öncesiz bir sıfatıdır. O, fiillerini bununla irade eder. Bu sıfatların da bazısı diğer bazılarından, mübalağanın hükmü ve fiilin izharı yönünden daha hususidir.

Kısaca, Allah Tealâ’nın kulunu sevmesi, ona bol bol nimet ihsan etmesi, dünya ve ahirette sevap vermesi, onu ceza mahalli olan cehennemden emin kılması, günahtan koruması, yüce haller ve yüksek makamlar ikram etmesidir. Kendisinden başkasına iltifat etmekten sırrının ilgisini kesmesi, her şeyden soyutlanana, sadece rızasını talep eder hale gelinceye kadar ona ezelî yardım ve desteğini ulaştırması demektir. Hak Tealâ bu manaları kuluna tahsis edince, bu iradenin bu şekilde tahsis edilmesine sûfiler muhabbet ismini verirler. Hâris el-Muhasibi’nin, Cüneyd’in ve şeyhlerden bir cemaatin anlayışı budur.

Kulun Allah Tealâ’yı sevmesine gelince: Muhabbet, itaatkâr müminin kalbinde bulunan bir sıfat olup, sevgilinin rızasını talep etmek, onu görmek için sabırsızlanmak, ona yakın olma arzusu içinde olmak, o olmadan başkası ile karar ve rahat bulmamak, onu zikretmeyi alışkanlık haline getirmek, zikrinin dışında kalan her şeyden arınmak ve uzaklaşmak, rahatı kendisine yasak etmek, ülfet ve ünsiyet ettiği şeylerin hepsini kökten terk etmek, heva ve hevesten yüz çevirmek, sevgi sultanına yönelmek, bu sultanın hükmüne itaat etmek, Hak Tealâ ve Tekaddes Hazretleri’ni kemâl vasıflarıyla tanımak; yani Allah’ı ululamak ve yüceltmek manasına gelir.

Kulun Hak Tealâ’ya karşı olan muhabbetinin, insanların bir diğerine karşı olan sevgileri cinsinden olması caiz değildir. Çünkü bu manadaki sevgi, ihata ve idrak suretiyle sevgiliyi idrak etmek manasına gelir. Bu ise cisimlerin sıfatının hükmü ve özelliğidir.

Şu halde Hak Tealâ’yı sevenler, Hak âşıkları, O’na yakınlık halinde kendi varlığından geçmiş (istihlâk) haldedir. O’nun keyfiyetini talep halinde değillerdir. Çünkü tâlip, muhabette nefsi ile kaimdir. Halbuki kendi varlığından geçmiş halde olan, sevgilisi ile kaimdir. Muhabbet cenginin yapıldığı alandaki en iyi ve en sâdık kimseler, kendi varlığından geçmiş, kendini tüketmiş halde bulunurlar. (...)

Muhabbet iki çeşittir: Biri, cinsin yine kendi cinsinden olanı sevmesidir (İnsanın insanı sevmesi veya daha umumi bir ifade ile bir mahlûkun, diğer bir mahlûku sevmesi). Bu, meyletmek, gönül bağlamak, dokunmak ile sevgilinin zatını ve şahsını talep etmektir. Diğeri, bir cinsten olanın kendi cinsinden olmayanı sevmesidir. Bu, sevgilinin vasıflarından bir vasıfla beraber var olmayı ve o vasıfla bulunmayı talep etmek, o vasıfla itminan bulmak ve ünsiyet etmektir. Sevgilinin konuşmasını dinlemek ve onu temaşa etmek gibi. (Kulun Allah’ı sevmesi bu neviden bir muhabbettir).

İslami sohbet platformu olarak olarak Muhabbet konusunda imanı ve itikadı olanlar da iki nevidir. Biri, üzerindeki Hakk’ın nimetini görür. Nimetin ve ihsanın görülmesi, nimeti vereni ve ihsanda bulunanı sevmeyi icap ettirir. Diğeri, muhabbetin galip gelmesi sebebiyle bütün nimetleri hicap mahalline koyar (bütün ihsanları perdelenme vasıtası olarak kabul eder). Bu durumdakilerin yolu, nimeti görmekten nimeti verene (ve onu temaşa etmeye doğru) gider ve bu daha yüksektir. Allah en iyi bilendir.