Tasavvufta Dini muhabbet nedir Tasavvufta islami muhabbet ne demek Tasavvufi açıdan sevgi tanımı nedir,Sevgi ve muhabbet nedir MUHABBET: Arapça, sevgi, aşk demektir. Tasavvufta muhabbetin hakikati, her şeyini sevdiğine bağışlaman, kendine de sende olan hiçbir şeyi bırakmamandır

İslami Muhabbetin Keyfiyeti

Yüce Allah’tan evliyasına ve evliyasından O’nun dergâhına olan muhabbetin keyfiyeti şudur:

İslam Sohbet Bil ki Hak Tealâ’nın kuluna olan muhabbeti ona hayır irade etmesi ve rahmetidir. Rıza, gazap, şefkat gibi muhabbet de ilahî iradenin isimlerinden bir isimdir. Bütün bu isimlerden hiçbiri Hak Tealâ’nın iradesinden başkası için söz konusu olmaz. Bu irade, Allah Tealâ’nın kadim/öncesiz bir sıfatıdır. O, fiillerini bununla irade eder. Bu sıfatların da bazısı diğer bazılarından, mübalağanın hükmü ve fiilin izharı yönünden daha hususidir.

Kısaca, Allah Tealâ’nın kulunu sevmesi, ona bol bol nimet ihsan etmesi, dünya ve ahirette sevap vermesi, onu ceza mahalli olan cehennemden emin kılması, günahtan koruması, yüce haller ve yüksek makamlar ikram etmesidir. Kendisinden başkasına iltifat etmekten sırrının ilgisini kesmesi, her şeyden soyutlanana, sadece rızasını talep eder hale gelinceye kadar ona ezelî yardım ve desteğini ulaştırması demektir. Hak Tealâ bu manaları kuluna tahsis edince, bu iradenin bu şekilde tahsis edilmesine sûfiler muhabbet ismini verirler. Hâris el-Muhasibi’nin, Cüneyd’in ve şeyhlerden bir cemaatin anlayışı budur.

Kulun Allah Tealâ’yı sevmesine gelince: Muhabbet, itaatkâr müminin kalbinde bulunan bir sıfat olup, sevgilinin rızasını talep etmek, onu görmek için sabırsızlanmak, ona yakın olma arzusu içinde olmak, o olmadan başkası ile karar ve rahat bulmamak, onu zikretmeyi alışkanlık haline getirmek, zikrinin dışında kalan her şeyden arınmak ve uzaklaşmak, rahatı kendisine yasak etmek, ülfet ve ünsiyet ettiği şeylerin hepsini kökten terk etmek, heva ve hevesten yüz çevirmek, sevgi sultanına yönelmek, bu sultanın hükmüne itaat etmek, Hak Tealâ ve Tekaddes Hazretleri’ni kemâl vasıflarıyla tanımak; yani Allah’ı ululamak ve yüceltmek manasına gelir.

Kulun Hak Tealâ’ya karşı olan muhabbetinin, insanların bir diğerine karşı olan sevgileri cinsinden olması caiz değildir. Çünkü bu manadaki sevgi, ihata ve idrak suretiyle sevgiliyi idrak etmek manasına gelir. Bu ise cisimlerin sıfatının hükmü ve özelliğidir.

Şu halde Hak Tealâ’yı sevenler, Hak âşıkları, O’na yakınlık halinde kendi varlığından geçmiş (istihlâk) haldedir. O’nun keyfiyetini talep halinde değillerdir. Çünkü tâlip, muhabette nefsi ile kaimdir. Halbuki kendi varlığından geçmiş halde olan, sevgilisi ile kaimdir. Muhabbet cenginin yapıldığı alandaki en iyi ve en sâdık kimseler, kendi varlığından geçmiş, kendini tüketmiş halde bulunurlar. (…)

Muhabbet iki çeşittir: Biri, cinsin yine kendi cinsinden olanı sevmesidir (İnsanın insanı sevmesi veya daha umumi bir ifade ile bir mahlûkun, diğer bir mahlûku sevmesi). Bu, meyletmek, gönül bağlamak, dokunmak ile sevgilinin zatını ve şahsını talep etmektir. Diğeri, bir cinsten olanın kendi cinsinden olmayanı sevmesidir. Bu, sevgilinin vasıflarından bir vasıfla beraber var olmayı ve o vasıfla bulunmayı talep etmek, o vasıfla itminan bulmak ve ünsiyet etmektir. Sevgilinin konuşmasını dinlemek ve onu temaşa etmek gibi. (Kulun Allah’ı sevmesi bu neviden bir muhabbettir).

Tasavvufta Muhabbet Nedir?

Tasavvufta “muhabbet,” Allah’a karşı derin bir sevgi ve aşk anlamına gelir. Bu sevgi, insanın kalbinde Allah’a yönelik bir yakınlık ve teslimiyet duygusu olarak hissedilir. Tasavvufun ana gayesi, Allah’a yaklaşmak ve O’nun rızasını kazanmak olduğundan, muhabbet tasavvufun temel unsurlarından biridir. Bu sevgi sadece Allah’a değil, Allah’ın yarattığı her şeye duyulan şefkat ve sevgiyle de genişletilir.

Tasavvufta muhabbet, Allah’a olan sevginin her türlü dünya sevgisinden üstün tutulmasını ifade eder. Allah’ın sıfatlarına ve güzelliğine aşkla bağlanmak, insanın kalbini dünya hırslarından ve kötü duygulardan arındırarak saf bir sevgiyle dolmasına vesile olur. Bu muhabbet, kişinin manevi gelişimi için bir anahtar olarak kabul edilir ve onu Allah’a daha fazla yaklaştırır.

Tasavvufta Muhabbet Nasıl Edilir?

1. Zikir ve Dua ile Muhabbet: Tasavvufun temel pratiklerinden biri olan zikir, Allah’ı sürekli anmak anlamına gelir. Zikir esnasında Allah’ın isimlerini ve sıfatlarını tekrarlamak, O’na olan sevgiyi kalpte daha da derinleştirir. Dua etmek, Allah’a olan sevginin ve bağlılığın en samimi ifadesi olarak görülür.
2. İhlâs ve Samimiyetle: Tasavvufi muhabbet, içtenlikle ve ihlasla yapılır. Her türlü dünyevi çıkar, hırs ve gösterişten arınmış saf bir sevgi gerektirir. Samimiyetle Allah’a yaklaşmak, sevginin özü olarak kabul edilir.
3. Allah’ın Yaratıklarına Sevgi Göstermek: Tasavvufta muhabbet sadece Allah’a yönelik değildir; Allah’ın yarattığı her varlığa sevgi göstermek de bu aşkın bir parçasıdır. Tüm varlıkları Allah’ın tecellileri olarak görmek, yaratılanlara karşı saygı ve şefkat beslemeyi gerektirir. Bu, insanlara, hayvanlara ve doğaya karşı da merhametli ve sevgi dolu bir tutum sergilemeyi içerir.
4. Tevhid Bilinci: Muhabbet, Allah’ın birliğini (tevhid) derin bir şekilde idrak etmekle ilişkilidir. Allah’ın her yerde ve her şeyde mevcut olduğunu anlayarak, O’na olan sevgi her an ve her durumda hissedilir. Kişi, her şeyin Allah’ın bir yansıması olduğunu düşündükçe muhabbeti de derinleşir.
5. Mürşidin Rehberliği ile: Tasavvufta muhabbet, genellikle bir mürşidin rehberliğinde geliştirilir. Mürşid (sufi öğretmen), müridine Allah’a olan sevgi yolunda nasıl ilerleyeceğini öğretir. Mürşide olan sevgi ve saygı, aslında Allah’a duyulan sevginin bir yansıması olarak kabul edilir.
6. Nefsi Terbiye ile: Muhabbet, kişinin nefsini (egosunu) terbiye etmesiyle daha da güçlenir. Dünya malına ve arzusuna bağlılık, Allah’a duyulan sevginin önünde bir engel olarak görülür. Nefsi arındırmak ve kontrol etmek, Allah’a saf bir sevgiyle bağlanmak için gereklidir. Nefsini arındıran kişi, Allah’a daha yakın hale gelir ve muhabbeti daha derin olur.
7. Şiir ve Edebiyat ile: Tasavvufi şairler ve düşünürler, Allah’a olan muhabbeti ifade etmek için şiiri kullanmışlardır. Mevlana, Yunus Emre, Hacı Bayram Veli gibi büyük sufiler, şiirlerinde Allah’a olan sevgiyi ve aşkı dile getirmişlerdir. Bu tür eserler, muhabbetin en güzel ve etkili ifadesi olarak görülür.
8. Hizmet ve Fedakarlık ile: Tasavvuf yolunda muhabbet, aynı zamanda başkalarına hizmet etmek ve fedakarlık göstermekle de kendini gösterir. Allah’ın kullarına hizmet etmek, Allah’a olan sevginin bir yansıması olarak kabul edilir. Tasavvuf erbabı, kendi çıkarlarından vazgeçip başkalarının iyiliği için çaba harcar.

Tasavvufta Muhabbetin Faydaları

• Kalbin Arınması: Allah’a olan muhabbet, kalbi dünyevi arzulardan, kötü düşüncelerden ve egoist tutumlardan arındırır. Bu da kişinin ruhsal dinginlik ve huzur bulmasına yardımcı olur.
• Manevi Yakınlık: Muhabbet, kişiyi Allah’a yakınlaştırır ve manevi gelişimini hızlandırır. Allah’a olan sevgi arttıkça, kişi O’nun varlığını daha derin bir şekilde hisseder.
• İnsanlara Karşı Şefkat ve Merhamet: Muhabbet, sadece Allah’a değil, aynı zamanda tüm insanlara ve varlıklara karşı da sevgi ve merhamet hissetmeyi sağlar. Bu da toplumda barış ve huzurun artmasına katkıda bulunur.
• Ruhsal Doyum: Tasavvufi muhabbet, insanın ruhsal doyuma ulaşmasını sağlar. Kişi, Allah’a olan derin sevgiyle içsel bir huzura kavuşur.

Sonuç olarak, tasavvufta muhabbet, Allah’a duyulan sınırsız sevgi ve bağlılık anlamına gelir. Bu sevgi, ibadet, zikir, hizmet ve samimi bir kalple ortaya çıkar. Tasavvuf ehli, bu muhabbeti geliştirerek Allah’a daha yakın olmayı hedefler.

İslami sohbet platformu olarak olarak Muhabbet konusunda imanı ve itikadı olanlar da iki nevidir. Biri, üzerindeki Hakk’ın nimetini görür. Nimetin ve ihsanın görülmesi, nimeti vereni ve ihsanda bulunanı sevmeyi icap ettirir. Diğeri, muhabbetin galip gelmesi sebebiyle bütün nimetleri hicap mahalline koyar (bütün ihsanları perdelenme vasıtası olarak kabul eder). Bu durumdakilerin yolu, nimeti görmekten nimeti verene (ve onu temaşa etmeye doğru) gider ve bu daha yüksektir. Allah en iyi bilendir.