semerkand sohbetleri gıybet

semerkand sohbetleri gıybet Hakkında Detaylar

semerkand sohbetleri gıybet Gıybet, bir müslümanın diğer bir müslüman kardeşinin arkasından konuşarak, duyduğunda üzüleceği veya utanacağı bir kusurundan bahsetmesidir.

 

Gıybet (namussuzca konuşmak veya başkalarının arkasından konuşmak) İslam'da hoş görülmeyen bir davranış olarak kabul edilir. İslam öğretilerine göre, gıybet yapmak, başkalarının kusurlarını açığa çıkarmak veya olumsuz bir şekilde bahsetmek hoş karşılanmaz. Semerkand sohbetleri genellikle dini içerikli sohbetlerle bilinen bir televizyon kanalıdır ve dini ahlaki değerlere önem verir.

Eğer "Semerkand sohbetleri" bağlamında gıybetle ilgili bir konuşma veya konu ele alınıyorsa, muhtemelen gıybetin zararları, İslam'daki gıybet hükümleri, olumsuz konuşmanın önlenmesi ve olumlu bir dil kullanmanın önemi gibi konuları içerir. Bu tür sohbetlerde genellikle İslam'ın ahlaki prensipleri ve etik kuralları vurgulanır.

Gıybet konusunda İslam'ın öğretileri açıktır. Kuran'da, gıybetin kötü bir davranış olduğu ve insanları karalamaktan kaçınılması gerektiği konusunda çeşitli ayetler bulunmaktadır. Semerkand sohbetleri gibi platformlar genellikle bu tür konuları vurgular ve izleyicilere olumlu iletişim ve davranış biçimleri konusunda rehberlik eder.

Eğer bu konuda daha fazla bilgi almak veya Semerkand sohbetlerinin spesifik bir bölümü hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyorsanız, Semerkand sohbetleri resmi web sitesini veya ilgili kaynakları inceleyebilirsiniz.

GIYBET (DEDİKODU) NEDİR?

Arapça, dedidoku demektir. Birinin ardından, olumsuz yanlarını başkalarına söylemeye gıybet denir ki, gıybet haramdır. Allah'ın Settâr isminin, kulların ayıplarını örtmekte ilgili oluşu, bu konuda İlâhî bir örnektir. Hucurat suresinde dedikodu yapılan kişinin, ölü haldeki etinin yenilişindeki haramın şiddeti, dedikoduya eş tutulmuştur. denilmiştir.

Gıybet, birmüslümanın diğer bir müslüman kardeşinin arkasından konuşarak, duyduğunda üzüleceği veya utanacağı bir kusurundan bahsetmesidir. Allah Teâlâ, insanoğluna öyle büyük bir şeref atfetmektedir ki, onun kusurlarının gıyâbında söylenmesini dahî dînen ağır bir suç olarak îlân etmiştir. Bu keyfiyet, rahmeti gazabına gâlip olan Rabbimizin, günahkâr ve kusurlu olan bir kulunu dahî koruyup himâye ettiğini gösterir.

Bununla birlikte gıybetin menedilme sebebi, sâdece Cenâb-ı Hakk’ın “günahkâr bir kulunun bile hakkını muhâfaza edip ona sâhip çıkma” arzusundan ibâret değildir. Bunun bir sebebi de, gıybetin, cemiyet hayâtının muhtaç olduğu sulh ve sükûn ile kardeşlik duygularını zedeleyici bir rol oynamasıdır.

Gerçekten gıybet, İslâm kardeşliğini bozan, toplum düzenini altüst eden, birlik ve beraberlik rûhunu öldürerek kalplere kin ve husûmet saçan büyük günahlardan biridir. Böyle olmakla beraber birçok kimse, câhilâne bir düşünce ile, söylediğinin gerçek olmasıyla kendisini avutur. Hâlbuki gıybet, esâsen gerçek olan bir kusurun söylenmesidir. Gerçek olmayanı söylemek ise iftirâdır. Bunu düşünmeyerek, bir kişinin, sözlerinin doğru olmasıyla tesellî bulması ve yanlış yolda devâm edip gitmesi, ne büyük bir gaflettir!